عشق مادر به فرزند

هر وقت برف می بارید یاد مادرش می افتاد که در زمستان ها پا

به پای پسر کوچکش با او برف بازی می کرد و آدم برفی

برایش می ساخت و �

اما حالا سه سال بود که مادر به آسمانها رفته بود و او هر وقت

برف می آمد " نه به عشق برف بازی و سرسره بازی "

بلکه به یاد مادرش به همان پارک

همیشگی می آمد و آدم برفی به شکل مادر درست می کرد

و تا موقعی که سردش می شد کنار "مادر" می نشست و بعد

به آن طرف خیابان می رفت و داخل خانه کوچکی می شد که

پدر انتظارش را می کشید . آن روز هم آدم برفی " مادر نما "

را ساخت و کنارش نشست و � پایش که یخ کرد ، سرش را

پایین انداخت و خواست از خیابان رد شود که صدای مادر را

از پشت سرش شنید : " مواظب باش �" همان یک لحظه ای

که مکث کرد کافی بود تا اتومبیلی که ترمزش روی برف ها

از کار افتاده بود از مقابلش بگذرد � پسرک پشت سرش را

نگاه کرد ، لبخند مادر را در چهره آدم برفی مشاهده کرد .

سه شنبه 22 شهریور 1390 - 12:28:32 AM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

reza

http://zareban.gegli.com

ارسال پيام

چهارشنبه 23 شهریور 1390 9:47:33 AM

سلام !!

بعضی از مطالب وبلاگتونو خوندم !! بزارین اینطوری بگم که وقتی شما چیزی مینویسید هر کلمه اون واسه شما یه معنی و مفهوم خواص داره اما یه خواننده همون چند خط اولو میخونه و بعد سبک و سنگین میکنه که آیا ادامه بده یا نه !! احساساتتون قشنگه !! اما اونو خلاصه کنین واسه خواننده !!بیشتر اوقات یه جمله کوتاه تاثیرش از یه مثنوی هم بیشتره !! موفق باشین

tanha